Pur Sens, dat is pur sang kleding en accessoires snuisteren op het gevoel. En dat gevoel, dat zit bij eigenares Lucca in haar zin voor rechtvaardigheid. “Het plaatje moet kloppen”, is haar motto. “Ik ga in mijn winkel niets verkopen waar ik zelf niet achter sta. We moeten bewuster zijn van wat we doen. Zelf heb ik drie fantastische kinderen, ik zou ze graag nog iets mooi achterlaten.” Lees verder
Aan elegante ontwerpen geen gebrek bij Elle et Gand, de boetiek van de al even Gentse Julie Huysman. Haar concept store vertrok 7 jaar geleden vanuit een voorliefde voor Belgische ontwerpers, maar die ontwerpers moesten wel aan de eisen van Julie voldoen. Dat betekent: gemaakt onder eerlijke omstandigheden en zonder enige schadelijke kleurstoffen. Lees verder
Supergoods staat voor producten die je een supergoed gevoel geven. Eerlijk en eco, nooit zonder verhaal, altijd met een twist én betaalbaar. “Ecodesign is cool en mensen die duurzame keuzes maken wat betreft de inhoud van hun kleerkast kunnen zich vandaag de dag ook gewoon heel mooi en hip kleden, en zich bovendien beter voelen in onze kleren of met onze spullen. Good stuff for good people, zie je?”, klinkt het. Lees verder
Modebewuste Gentenaars zijn niet weg te slaan van bij Mieke, een trendy shop in de Burgstraat. Mieke De Winter heeft er zelf iets langer over gedaan om de weg naar eerlijke mode te vinden. Inmiddels bestaat meer dan driekwart van de producten in haar winkel uit fair trade. Lees verder
Op en top Gents lingeriemerk La Fille d’O streeft naar een (eco)logische productie en is fair binnen de eigen onderneming. “Geen enkel merk werkt zoals ons”, zegt oprichtster Murielle Scherre. Lees verder
Freija en Kristof durven buiten de lijntjes kleuren met schoenenshop Walk the Line in de Vlaanderenstraat. Hun winkel staat volledig in het teken van Europese schoenen, die op een eerlijke manier hier in Zuid-Europa – Portugal, Italië en Spanje – vervaardigd zijn. Lees verder
Eerst was er Today is a Good Day!…
“De winkel biedt louter eerlijke producten aan, en heeft ook oog voor ecologie”, zei eigenares Candice Nuyttens in 2015. “Wij voorzien een totaalaanbod en zijn echt een conceptstore. In die zin zijn wij de eersten in België. Maar ook in Europa horen wij tot de pioniers!”
Om persoonlijke redenen sloot Nuyttens na 8 jaar in 2016 de deuren, zowel die van het filiaal in Antwerpen als dat van in Gent.
Maar… Lees verder
Ik beken: ik ben mijn belofte niet nagekomen. Beloftes, zelfs. Meervoudig schaamrood.
Eerst en vooral geef ik met dat schaamrood op mijn wangen toe dat ik afgelopen week opnieuw gaan shoppen ben: ik heb een fairtrade rok en een T-shirt gekocht voor de trouw van een goede vriendin. Een paar weken geleden ben ik bovendien een tweedehandswinkel binnengesprongen, op zoek naar een jurk voor het vrijgezellenfeestje van die vriendin.
Tot zover mijn voornemen om het komende jaar slechts één kledingstuk per seizoen aan te schaffen: de lente kwam ik goed door, maar deze zomer heb ik – even een snelle optelsom als ik er mijn vorige blog bijneem – al zes stuks op de teller.
Een andere belofte die ik niet nagekomen ben, is meer revolutionair van aard.
Lees welke beloftes ik durf te breken op http://fairfashionchallenges.be/blogsolo.php?post=36
© Gent Fair Trade – FairFashionChallenges.be
Joepie juli!
De zomervakantie is ook voor mij van start gegaan en waar beter om mijn drie weken vrijaf te beginnen dan in Groot-Brittannië, niet geheel toevallig waar Fashion Revolution geboren is? Het is dan ook vrij ironisch dat ik mij net in volle moderevolutionaire omgeving niet aan mijn eigen beloftes gehouden heb.
Sedert mijn laatste blog over eerlijk en tweedehands heb ik, geef ik dus bijzonder schoorvoetend toe, de belofte van mijn eerste blog – één kledingstuk per seizoen kopen, niet meer, en zeker niet onfair – grandioos verbroken. Ik steek het op de Brexit, de lage pond, het vakantiegevoel dat je geen remmen oplegt om je portefeuille open te doen – daar heb ik ook een nieuwe van gekocht trouwens, in vegan leer no less. Had ik mezelf en mijn lezers niet op voorhand gewaarschuwd dat daadkrachtig mijn koopkracht bedwingen in het buitenland zeer, zeer moeilijk zou zijn?
Behalve een ethisch verantwoorde portefeuille van Matt & Nat (die ik overigens niet onder kleding reken, dus compleet verantwoord in mijn opzet tot daar aan toe) en een stapel boeken (waaronder Lucy Siegle’s epistel aan de modeindustrie, toepasselijk ‘To Die For’ genoemd), heb ik in Londen drie kledingstukken op de kop getikt, waar ik al dan niet trots op ben.
Ontdek welke op http://fairfashionchallenges.be/blogsolo.php?post=34
© Gent Fair Trade – FairFashionChallenges.be