‘Modeontwerpers zijn van nature geen kuddedieren. Per definitie dagen zij het systeem uit.’ Hoofd van het Centrum voor Duurzame Mode Dilys Williams steekt het niet onder stoelen of banken dat haar collega-ontwerpers veel macht in handen hebben. ‘Maar er is werk aan de winkel. De huidige alternatieven zijn niet genoeg.’ Lees verder
Dag op dag twee jaar geleden stortte in Bangladesh de Rana Plaza-fabriek in. Het dodental liep op tot 1138 personen, een cijfer dat niemand onberoerd laat – al zeker de mondiale modeliefhebber niet. Vandaag loopt ook de tweede internationale campagne van Fashion Revolution af. Dergelijke acties zetten vooral in op het mobiliseren van consumenten. Maar zijn zij wel aan zet? Lees verder
‘Een leefbaar loon is niet hetzelfde als een minimumloon’, zegt Bart Holvoet van de ngo Wereldsolidariteit. ‘Leefbaar betekent: wat nodig is om menswaardig te leven. Hoeveel dat is, wordt berekend door een netwerk van vakbonden en arbeidsactivisten.’
De criteria die vakbonden en arbeidsactivisten hanteren, gaan van toegang tot gezondheidszorg of budget voor een degelijke voeding tot zelfs sparen, wat ook een mensenrecht is. Allemaal zijn het zaken die wij vanzelfsprekend vinden.’
‘Niet elk land heeft dezelfde levensstandaard en -duurte’, zegt Sara Ceustermans van de Schone Klerencampagne. ‘In Cambodja heb je bijvoorbeeld meer geld nodig om te overleven dan in Bangladesh -een van de armste landen van Azië. Daarom verschillen die cijfers zo van land tot land.’
Meer lezen over welke organisaties leefbare lonen hoog in het vaandel dragen? Meer weten over in welke landen het minimumloon enorm verschilt van een leefbaar loon?
http://www.mo.be/analyse/een-minimumloon-geen-leefbaar-loon
Klik op een van de ingekleurde landen op de kaart om de minimumlonen, de werkelijke en de leefbare lonen van textielarbeiders in dat land te bekijken.
© MO* Magazine – Dossier Eerlijke Kleren
Niet enkel in Bangladesh heeft de textielsector een kwalijke reputatie. Elders ter wereld worden arbeidsrechten evenzeer geschonden in de race naar de bodem die kledingfabrikanten voeren. In Zuidoost-Azië, Afrika en Centraal-Amerika maar ook dichter bij huis zijn textielarbeiders niet noodzakelijk beter af.
Wereldwijd werken naar schatting 75 miljoen mensen in de textielindustrie. Dat doen ze niet altijd in de beste omstandigheden. Geringe veiligheidsnormen, lage lonen, onbetaalde overuren, kortetermijncontracten, amper sociale zekerheid, verplicht thuiswerk, zware fysieke maar ook mentale druk… Het zijn slechts enkele van de problemen waarmee textielarbeiders dagelijks geconfronteerd worden. En dat is niet alles. Vakbondsondersteuning wordt systematisch tegengewerkt en intimidatie is legio, zowel binnen als buiten de fabrieken.
En dat is niet alles. Vakbondsondersteuning wordt systematisch tegengewerkt en intimidatie is legio, zowel binnen als buiten de fabrieken.
Toen de Rana Plaza-fabriek in Bangladesh twee jaar geleden instortte, kwam de hele sector in een slecht daglicht te staan. De macht van grote merken werd bekritiseerd: waar hun winter- of zomercollecties geproduceerd worden, doet er weinig toe -zolang het goedkoop gebeurt en snel in grote hoeveelheden kan aangeleverd worden. De moordende concurrentie in de textielindustrie en het gebrek aan transparantie bij textielgiganten zorgen ervoor dat overal ter wereld textielarbeiders onder de knoet gehouden worden.
Meer lezen over de Italiaanse,Cambodjaanse, Centraal-Amerikaanse en Afrikaanse textielindustrie?
http://www.mo.be/nieuws/textielongelijkheid-een-wereldwijd-fenomeen
© MO* Magazine – Dossier Eerlijke Kleren
Eind deze week, op 24 april, zal het exact twee jaar geleden zijn dat in Bangladesh Rana Plaza instortte, een fabriekscomplex dat symbool staat voor miljoenen uitgebuite textielarbeiders. De maatregelen die sindsdien van kracht zijn, leggen de nadruk op veiligheid en schuiven veel schuld in de schoenen van de Bengalese overheid. ‘Er zijn twee kanten aan dit verhaal,’ vindt antropoloog Hasan Ashraf, ‘en één ervan wordt schromelijk onderbelicht.’