Kleding van fietsbanden of matrassencovers. Ontwerpster Soraya Wancour (Studio AMA) kijkt radicaal anders naar mode en materialen. Reststoffen haalt ze op bij textielfabrikanten. Voor de productie werkt ze samen met sociale ateliers. ‘Er is geen enkele goede reden om buiten België kledij te maken.’
Ze was acht toen ze voor het eerst achter een naaimachine kroop. Vanaf haar middelbareschooltijd kijkt ontwerpster Soraya Wancour (28) de herkomst na van wat ze draagt. ‘Sindsdien draag ik tweedehands. Ik zie het als een expressievorm, een eigen laboratorium. Hoe zie ik eruit en hoe ga ik om met kledij? Dat wou ik ontdekken, vanuit esthetisch en ethisch oogpunt.’ De eisen die ze aan haar kledij stelt, zijn hoog, zegt ze. ‘Maar ook ik weet vaak niet waar mijn kledij vandaan komt. Als ik koop bij De Kringwinkel, steun ik tenminste een sociaal project en geen grote retailer.’
Intussen heeft ze zelf een sociaal project opgericht. Met Studio AMA gaat ze radicaal voor lokale, sociale en ecologische mode. Ook dat stamt van haar tijd als middelbare scholier. ‘Tijdens mijn studie modeontwerp aan het kunsthumaniora wou ik mij profileren als ecologische ontwerper. Ik ga op zoek naar eenvoudige vormen, met bijzondere materialen. Zo kwam ik uit bij materialen die er al zijn: afval van textielfabrieken.’
Confronterend vond Wancour dat, alle bezoeken die ze bracht aan fabrikanten. ‘Die afvalcontainers zijn zo groot, zo vol en elke keer ik er kwam zaten er helemaal andere dingen in. Zo snel kan het gaan, besefte ik toen. Voor mij blijven dat waardevolle stoffen. Je kan er zoveel mee doen. Het doet pijn dat ik niet gewoon alles kan meenemen en een nieuwe bestemming geven.’
Voor haar eindcollectie in het middelbaar ging Wancour aan de slag met fietsbanden. Afgelopen seizoen maakte ze furore met een collectie van matrascovers. ‘Op zich is wat ik nu doe niet zoveel anders dan toen. Ik kan het misschien al wat beter, hoop ik (lacht).’ Voor de productie werkt ze samen met een sociaal atelier. ‘Het is een zoektocht. Daarom noem ik mijn werk een studio. De dialoog, dat hele creatieve, artistieke, onderzoeksmatige is een groot deel van het proces.’
Of wat je ervan kan maken.
Een logisch vervolgverhaal, noemt ze dat proces. ‘Zolang ik mij kan herinneren, wil ik wat ik kan combineren met de noden van de maatschappij. Voor mij is wat ik doe superlogisch. Als je ecologisch wil werken, moet je met materiaal werken dat al bestaat. Als je maatschappelijk relevant wil zijn, is werken met kansengroepen niet zo gek. Als je meer transparantie wil in de industrie, moet je vertellen hoe je kleren zijn gemaakt. Ik zeg eigenlijk al heel lang hetzelfde. Ik ga alleen altijd een stapje verder en een stapje groter.’
‘Mijn eerste jobs waren voor high end modeontwerpers, daarna kwam ik terecht bij bedrijven die aan massaproductie deden. Zo heb ik de industrie van dichtbij leren kennen. Ik ontdekte dat veel productieketens helemaal niet zo koosjer zijn. De waarden die je als persoon kan dragen, matchen niet per se met de kledij die je draagt. Als mensen meer zouden weten over hun kledij, zouden ze andere keuzes maken. Zodra ik mijn eigen ding zou opstarten, wou ik radicaal gaan voor de beste optie.’
Wat voor haar ‘het beste’ betekent, vertelt Wancour aan MO* Magazine: https://www.mo.be/interview/studio-ama-de-waarden-die-je-als-persoon-kan-dragen-matchen-niet-se-met-de-kledij-die-je
© MO* Magazine
Foto’s © Annelie Vandendael
Ik interviewde Soraya ook voor Gent Fair Trade. Ontdek het resultaat op het Fair Fashion Fest in april.