De zwaarste slachtoffers van Rana Plaza hebben niet genoeg middelen om hun medische kosten te dekken. Wie minder zwaar verwond raakte, krijgt nochtans levenslange medische zorg. In theorie, tenminste, want ook daar vallen slachtoffers uit de boot. ‘Ik lijd zoveel pijn dat ik zelfmoord overweeg.’
‘Elke dag heb ik medicatie nodig. Ik kan niet slapen van de pijn. Soms denk ik dat ik mijn eigen been zou willen afzetten.’
Tien uur lang zat Nilufa Begum (35) met haar been tussen brokstukken geklemd op de vierde verdieping van het ingestorte fabriekscomplex Rana Plaza. Ze werd gered van onder het puin, maar is een gebroken vrouw. Ze beweegt zich slechts moeizaam verder op krukken en kan niet meer werken.
© Apache
Foto’s © Lieve Blancquaert/Wereldsolidariteit
Meer lezen?
https://www.apache.be/dossier/vijf-jaar-na-rana-plaza/
Lees ook:
‘Loonsverhoging helpt Bengalese textielarbeiders eigenlijk niet vooruit’
Arbeiders betalen de prijs voor renovaties na Rana Plaza