Met een budget van ruim 50 miljoen euro per jaar tracht de C&A Foundation de textielsector van binnenuit te veranderen. Volgens executive director Leslie Johnston is dat aardig aan het lukken. Een greep uit de vragen die ik haar stelde.
Waarom heeft C&A een aparte filantropische werking nodig? Kan het niet verduurzamen binnen het eigen merk?
Leslie Johnston: ‘De werking van C&A en C&A Foundation is helemaal anders, het zijn twee losstaande maar complementaire entiteiten. Waar C&A meer moet reageren op de markt, denkt de stichting na over hoe de industrie kan en zou moeten veranderen. Biokatoen is daar een goed voorbeeld van: als C&A wil inzetten op zo’n stof, op ingeven van die markt, kan de stichting onderzoek financieren naar efficiëntere katoenteelt.’
Zie je veel goede wil bij de grote merken om de traditionele, gedecentraliseerde bedrijfsvoering achter zich te laten?
Johnston: ‘Ik denk dat het niet om goede wil gaat. Bedrijven zijn geen liefdadigheidsinstellingen, ze investeren niet in duurzaamheid omdat dat “juist” is. Ze doen het omdat er geen andere optie is. Dat toonde een rapport van de Boston Consultancy Group aan: om je bedrijf te laten renderen, moet je verduurzamen.’
‘C&A Foundation zet bijvoorbeeld ook in op de circulaire economie. Daar zit zoveel waarde in: als je komaf kunt maken met afval en tegelijk iets nieuws produceert, dan heb je meerwaarde gecreëerd.’
Wat is je persoonlijke drijfveer om in te zetten op duurzaamheid en waarom wil je juist de sector transformeren?
Johnston: ‘Ik word heel enthousiast van anderen te helpen hun ware potentieel te bereiken. Eigenlijk werk ik voor de miljoenen mensen die afhankelijk zijn van deze sector. Voor de slachtoffers van Rana Plaza die verboden werden om weg te lopen.’
‘Ik denk dat Rana Plaza had kunnen voorkomen worden’
‘Volgens mij had de ramp van Rana Plaza zelfs helemaal voorkomen kunnen worden, mocht de industrie transparanter werken. De merken wisten helemaal niet dat in zo’n kleine en onveilige fabrieken geproduceerd werd. Dàt is de voornaamste reden dat de ramp heeft plaatsgevonden.’
Na de ramp is het Bangladesh Akkoord voor Brand- en Gebouwveiligheid opgericht, dat veel merken, ook C&A, ondertekenden. In mei 2018, iets meer dan vijf jaar na de ramp, loopt het Akkoord af. Maar er komt een nieuw Akkoord en C&A heeft opnieuw getekend. Wat betekent zo’n Akkoord in de praktijk en zijn er verbeteringen aangebracht in het tweede Akkoord?
Johnston: ‘In het Akkoord kwamen veel merken samen, werd de veiligheid collectief aangepakt. Een heel positieve verandering, want het toont aan dat samenwerking mogelijk is binnen deze industrie.’
‘Maar ik ben niet bezorgd over de fabrieken die geïnspecteerd worden door het Akkoord en zijn Amerikaanse tegenhanger, de Alliantie. Ik ben bezorgd over de fabrieken die nog steeds door de mazen van het net glippen. Fabrieken zoals die in Rana Plaza.’
Lees je graag het volledige interview?
Wil je Leslie Johnston zelf vragen stellen? Dat kan op 25 september in het Kaaitheater in Brussel, tijdens de MO*Lezing Als ondernemers de bottomline kunnen veranderen, kunnen ze ook de wereld veranderen.
© MO* Magazine
