Flexitariër wordt herbivoor. In de maand januari enkel veganistisch eten, daar staat ‘veganuary’ voor. In mijn geval: afstand doen van kipfilets, gerookte zalm en de geitenkaascrotins van mijn favoriete kaasmakerij. En mijn goede voornemens omzetten in blogs. Vandaag: flexitariër wordt ve(a)ganist. Over een belofte en een spraakgebrek.
Ik noem mezelf flexitariër. Dat is een wel heel gemakkelijke bewoording voor iemand die te graag af en toe vlees of vis eet om vegetariër te worden, maar toch ‘zo veel mogelijk’ aan het milieu denkt als ik mijn boterham smeer of mijn potje kook.
Elk jaar doe ik mee aan Dagen Zonder Vlees. Soms helemaal, waarin ik merk dat ik 40 dagen lang kaas eet. Soms halvelings, waarin ik per ongeluk stoofvleessaus bestel in het frituur (zonder de stukjes vlees natuurlijk) en/of aangeraden wordt om in Bangladesh gewoon te eten wat de pot schaft (geit, geit, geit, rund en kip, als ik het mij goed herinner).
Mijn huisgenoot en mijn overburen zijn veganisten. Toen mijn overburen een nieuwe huisgenoot zochten, stond hun vegan lifestyle zelfs expliciet in het zoekertje. “Veggie is ook oké, vleeseters niet echt.” Ik moest even slikken. Niet dat ik bij hen wou intrekken, ik woon heel graag aan de overkant van de straat. Maar het deed me nadenken over mijn eigen ‘flexi’ lifestyle. Over mijn voorliefde voor kip en stukjes spek. Over spaghetti bolognaise en hoe de veggievariant van gehakt toch vaak een beetje flets smaakt. Over Dagen Zonder Vlees.
De stap van Dagen Met Vlees naar Dagen Zonder Kaas is voor mij niet miniem. Ik kook in principe graag, maar heb als freelancer noch de tijd noch de energie om te experimenteren met voor mij volkomen vreemde ingrediënten. Wat mijn huisgenoot met kikkererwten (en het sap van kikkererwten!) kan, daar kijk ik van op. Verder dan kidney beans en fletse vleesvervangers uit de supermarkt kom ik meestal niet. Tot nu?
Ik heb mezelf voorgenomen om deel te nemen aan veganuary. Gewoon, omdat ik te veel vlees en vis naar binnen zal gespeeld hebben tijdens de feestdagen (dus 1 januari telt in mijn geval nog niet). En omdat mijn goede vriend Jonathan op een etentje trakteert op het einde van de maand. En 10 euro van zijn zuurverdiend spaargeld aan een goed doel schenkt per vriend of vriendin die het volhoudt.
Al mag ik het niet zien als iets om ‘vol te houden’. Een andere goede vriendin zei dat, als ik een maand niet zonder de kaas van Het Hinkelspel kon, ik in feite verslaafd ben en dat zij geen erkende afkickkliniek is. Wel, ik ben niet verslaafd (al houd ik wel van hun herbie, brie en geitenkaas) en ik heb geen nood aan een afkickregime, enkel aan wilskracht, goede recepten en compagnie in de keuken.
Bij dezen is iedereen welkom om in januari te experimenteren aan mijn kookfornuis. Al is het maar om mij uit te lachen met het feit dat ik ‘veganuary’ eerst als ‘vaginuary’ uitsprak.