De zwaarste slachtoffers van Rana Plaza hebben niet genoeg middelen om hun medische kosten te dekken. Wie minder zwaar verwond raakte, krijgt nochtans levenslange medische zorg. In theorie, tenminste, want ook daar vallen slachtoffers uit de boot. ‘Ik lijd zoveel pijn dat ik zelfmoord overweeg.’ Lees verder
Het veiligheidsakkoord dat opgericht werd na Rana Plaza loopt op zijn einde, maar wordt in mei verlengd voor minstens drie jaar. Volgens experts heeft het akkoord structurele verandering gebracht, maar gaat het (nog steeds) niet ver genoeg. ‘Hoe veilig is een fabriek waar textielarbeidsters seksueel geïntimideerd worden?’ Lees verder
In Bangladesh, waar kledingarbeidsters moeten rondkomen met 53 euro per maand, lopen momenteel onderhandelingen over hogere minimumlonen. ‘Verandering is nodig, maar helaas niet genoeg’, vreest vakbondsactiviste Kalpona Akter. Een openhartig gesprek met een kinderarbeidster die zich opwerkte tot kritische en gedreven stem in de sector. Lees verder
Een Adidastruitje op de kop getikt? De kans bestaat dat Habeza* (30) een van de naden gestikt heeft. De sportkledingarbeidster verdient per maand nauwelijks genoeg om zelf zo’n shirt te kopen. ‘Dat is toch oneerlijk?’
Soms word je staalhard geconfronteerd met de vraag (en het antwoord) waarom je doet wat je doet. Lees verder
Op 24 april 2013 stortte in de buurt van de Bengalese hoofdstad Dhaka het fabriekscomplex Rana Plaza in. Daarbij lieten 1138 textielarbeidsters en -arbeiders het leven en raakten er 2500 gewond.
Achteraf bleek dat de problemen met de stabiliteit van het gebouw bekend waren. Rana Plaza en eerdere rampen, zoals de brand in Tazreen in 2012 waarbij 120 arbeiders het leven lieten, bewezen dat de fabriekseigenaren absoluut geen aandacht hadden voor veiligheid op het werk. De verontwaardiging was groot en het hoge aantal slachtoffers bood de gelegenheid om structurele veranderingen af te dwingen. Lees verder