Vijf Belgische en Franse kledingmerken slaan de handen in elkaar met onderzoeksinstellingen om hoogwaardige textielrecyclage in praktijk te brengen. Van gerecycleerde afdankertjes willen ze nieuwe ontwerpen maken en verkopen. “Enkel als we samenwerken, is een circulaire economie haalbaar.”
Het is een torenhoge ambitie: vezels recycleren die tot nu onrecycleerbaar werden geacht. Toch is het de enige ambitie die ertoe doet, volgens Evelien Dils en Tom Duhoux van het onderzoekscentrum VITO en Jasmien Wynants, duurzaamheidsexpert bij Flanders DC.
“Door te kiezen voor minder uniforme kleding kunnen we verandering teweegbrengen”, zegt Jasmien Wynants vanop een terras in Frankrijk. “Ja, we hadden een project kunnen opstarten om bedrijfskledij uit één soort materiaal uit elkaar te halen, maar dan waren we te weinig ambitieus geweest.” Aan laaghangend fruit doen we niet mee, zegt ook Evelien Dils. “De Europese Commissie wil geld investeren om te bekijken wat mogelijk is, om te pushen voor verandering, zien hoever we kunnen raken.”
‘Proberen’ betekent niet zomaar recycleren om te recycleren. “Bedrijven willen zo efficiënt mogelijk af van overtollig textiel, dus gaan ze op zoek naar laagwaardige oplossingen”, zegt Tom Duhoux. Dat heeft hen tot hiertoe stabiliteit geboden. Ze konden hun afvalstromen verwerken met een redelijk constante snelheid tot producten met een redelijk homogene kwaliteit tegen een redelijk vaste prijs.
“Recycleren om te recycleren is nooit de oplossing geweest”, zegt Duhoux. Hij noemt die mindset ‘recyclage 1.0’, een achterhaald proces. Laagwaardige oplossingen zijn niet bepaald synoniem aan circulair. “Vandaar de behoefte aan recyclage 2.0, waarin we kijken wat de merken willen en het recyclageproces wordt afgestemd op de gevraagde kwaliteit”, definieert Duhoux. Evelien Dils vult aan: “Onder de noemer van de circulaire economie komt er al heel wat op de markt, maar als daar geen vraag naar is, is het per definitie niet circulair.”
Investeren in recyclage kost tijd en geld. “Enkel door samen te werken is een circulaire economie haalbaar”, is Jasmien Wynants overtuigd. Het gaat om samenwerkingen die niet zomaar spontaan zijn ontstaan, zegt Tom Duhoux van VITO. “Iedereen lijkt op elkaar te wachten. Is de vraag groot genoeg? Zijn de merken hier wel iets mee? Ik begrijp dat een kmo in pakweg West-Vlaanderen denkt: hoe kunnen wij daar nu aan bijdragen? Maar door alle knowhow in te zetten en machinebouwers te ondersteunen, vinden we samen oplossingen.”
Lees het volledige artikel voor Trends: https://trends.knack.be/economie/bedrijven/textielrecyclage-op-niveau-dankzij-scirt-recycleren-om-te-recycleren-is-niet-de-oplossing/article-normal-1801925.html