Op gevaar van lijf en leden strijdt Indonesisch milieu-activist Deni Riswandani al twintig jaar tegen de textielfabrieken die de Citarumrivier vervuilen. ‘Ik moet dit blijven doen, voor mijn vader.’

Actie voeren is niet zonder gevaar, weet lokale milieu-activist Deni Riswandani als geen ander. De milieu-activist steekt zijn arm uit. ‘Tweeëntwintig hechtingen.’ De messteek die hem dat litteken opleverde, kwam uit het niets. ‘Het was een groot keukenmes. Ik wou mijn gezicht beschermen en werd in mijn arm geraakt.’

Het was niet de eerste keer dat Riswandani of zijn ngo bedreigd werden. ‘In ons kantoor zijn vandalen langsgeweest. Momenteel hebben we geen secretariaat meer.’ Zijn eigen leefomgeving bleef evenmin gespaard. Zes jaar geleden is er een baksteen in zijn huis naar binnen gegooid. ‘De vandalen lieten ook een boodschap achter. Wees voorzichtig, zo stond er op een briefje te lezen dat ik in de bus kreeg. Mijn vrouw was alleen thuis. Ze was doodsbang.’

Ondanks alle tegenwind, blijft Riswandani vechten voor de rivier. Het is zijn levenswerk. ‘Ik moet dit doen, voor mijn vader.’ Die stierf twintig jaar geleden aan problemen met zijn hart en longen. Ook had hij regelmatig last van diarree. ‘Zijn arts is ervan overtuigd dat dit te maken heeft met de vervuiling. Overal in de omgeving zien dokters dezelfde symptomen. Luchtwegen, huid, darmstelsel. Onze lichamen gaan kapot aan de vervuiling.’

De dood van zijn vader heeft Riswandani gemotiveerd om op eigen houtje te beginnen patrouilleren op het water. ‘De overheid kan het niet schelen. Zij zijn zo corrupt als maar zijn kan. Ze zijn blind door investeringen van multinationals, die hier hun textiel willen halen. Ze gooien de rode loper uit voor investeerders en laten hen toe alle regels aan hun laars te lappen. We moeten het zelf doen. We hebben geen andere keuze.’

Lees het volledige portret op MO* Magazine: https://www.mo.be/reportage/onze-lichamen-gaan-kapot-door-die-vuile-textielfabrieken

© MO* Magazine
Foto’s © Sandra Mermans