Zeven modebedrijven bezochten de grootste tweedehandsmarkt van de wereld. Na een brand besluiten ze gezamenlijk 13500 euro te doneren aan de Ghanese marktkramers.

Tijdens een studiereis werden de CEO’s en duurzaamheidsmanagers van zeven Belgische modebedrijven geconfronteerd met de impact van afgedankt textiel. De deelnemende bedrijven, JBC, Bel&Bo, e5, Torfs, Xandres, jeansmerk Atelier Noterman en nachtkledingmerk Pluto, reisden in oktober af naar Ghana. Daar bezochten ze de tweedehandsmarkt Kantamanto, die volgens ngo’s de grootste ter wereld zou zijn. Wekelijks komen er 15 miljoen kledingstukken bij. Minstens 40 procent raakt niet verkocht en komt in de natuur terecht. Via de waterlopen verdwijnt het textiel in de zee en bevuilt het de stranden, een ramp voor het milieu.

Ook op menselijk vlak is de situatie “ontoelaatbaar”, zegt Kristof De Sutter, CEO van e5. “Zowel qua werkomstandigheden als qua veiligheid.” De marktkramers verdienen amper wat met hun koopwaar. “Ze klagen dat er steeds minder kwalitatieve kledij binnenkomt”, legt Ann Claes van JBC uit. “Het wordt moeilijker om een leefbaar inkomen te halen uit de markt.” Namen noemt Claes niet, wel verwijst ze naar “prijsagressieve spelers”.

Bezorgd

Op 2 januari, slechts enkele maanden na de studiereis, slaat het noodlot toe. Het leeuwendeel van de kraampjes vat vuur, ruim driekwart van de markt is vernield. De ngo die de Belgische delegatie rondleidde, The OR Foundation, roept op tot donaties.

Na enige aarzeling beslist de groep eind februari gezamenlijk een bedrag van 13500 euro te storten. Het geld is bedoeld voor de slachtoffers van de markt en de wederopbouw. Individuele bedragen noemen de bedrijven niet, maar zijn in verhouding met de grootte van hun omzet.

The OR Foundation gebruikt het geld voor een “fire relief fund”. Ze brachten in kaart wie waar een stand had op de markt en dus geïmpacteerd werd door de brand. “Het gaat om een compensatie, om de markt opnieuw te kunnen opbouwen”, zegt Simon Gryspeert van Flanders DC. Samen met ondernemers Saartje Boutsen en Sven Bullaert faciliteerde hij de reis naar Ghana.

“Het klopt dat de CEO’s initieel aarzelden om hun duit in het zakje te doen”, licht hij toe. “De bedrijven zijn van mening dat ze beter structureel impact maken dan één ngo te steunen. Zo willen ze wegen op de wetgeving die ervoor moet zorgen dat er geen onverkoopbaar textiel naar Ghana verscheept wordt.”

“Er heerst een dubbel gevoel. Op de markt komt veel slecht, goedkoop textiel terecht, een eigen Ghanese modesector is er amper nog. De Belgische merken willen niet bijdragen aan een slechte systematiek. Tegelijk erkennen ze de reële nood aan kledij ginder. En het menselijke primeert: er is daar iets ergs gebeurd, daar zijn ze bezorgd om. Vandaar dat alle bedrijven uiteindelijk beslist hebben om te steunen.”

Duurzaamheidscharter

Naast een bezoek aan de tweedehandsmarkt hebben de Belgische modebedrijven een akkoord onderhandeld om structureel het verschil te maken. In dat “Charter voor voor Verantwoord Ketenbeheer”, of kortweg het “Ghana-akkoord”, beloven de merken hun eigen toeleveringsketen onder de loep te nemen en ook meer controle uit te oefenen op waar kledij terechtkomt nadat hun klanten het gedragen hebben.

Dat laatste is mogelijk een gamechanger. Tot hiertoe gingen de modebedrijven samenwerkingen aan met tweedehandsspelers. “Te goeder trouw”, zegt Gryspeert. “Maar hoewel het om liefdadigheidsinstellingen gaat, zijn ze niet transparant genoeg. Dat zien de bedrijven nu in.”

Nog meer Belgische modebedrijven hebben interesse om in te tekenen op het charter. Later dit jaar zal Flanders DC aankondigen welke dat zijn.

Lees het volledige artikel voor Trends: https://trends.knack.be/nieuws/duurzaamheid/reis-naar-ghana-inspireert-7-belgische-kledingmerken-tot-meer-duurzaamheid-dit-had-ik-nog-nooit-gezien/