Hoe kiezen we wijn uit en wat zegt een label over de kwaliteit? Aan de hand van zes criteria zoek ik uit of we wijn selecteren vanuit ons buikgevoel en welke marketingtrucs ons daar onbewust bij helpen.

Rufina, zo heet de muilezel die pronkt op het etiket van een van mijn favoriete flessen Chileense wijn. ‘Het is een zachtaardig maar hardwerkend dier, dat vroeger de oogst hielp verplaatsen’, vertelt gids Pamela. ‘Daarom werd ze vereeuwigd op een wijnlabel.’ Nu Rufina met pensioen is, paait ze nog steeds de bezoekers van de wijngaard. Ik was alleszins blij als een kind toen ik haar mocht aaien.

Tijdens een rondreis door Chili, net voor het coronavirus ook heel Zuid-Amerika in quarantaine dwong, wil ik op zijn minst een keer ‘echt’ wijn gaan proeven. Tours met privéchauffeur door het met druivenranken bezaaide Chileense platteland kosten iets te veel voor mijn backpackerbudget, maar een bezoek aan een wijngaard die met een minibusje te bereiken is, dat kon er wel van af. Uiteindelijk kiezen mijn vriend en ik voor een wijnmerk dat we kennen uit de Belgische supermarkt. Zo kunnen we het thuisfront laten meegenieten van op afstand.

Herkenbaar is de fles alleszins. Niet enkel prijkt er een beeltenis van Rufina op het etiket, ook het logo van de wijnboer is een diertje: een guanaco, de wilde broer van de lama, die vooral in het zuiden van Chili en Argentinië voorkomt. Het is een prachtig dier dat we, door de snelle optocht van covid-19 in Zuid-Amerika, enkel nog maar vanuit de bus gezien hebben.

In De Supermarktsurvivalgids van Teun van de Keuken, de Nederlandse televisiemaker bekend van Keuringsdienst van Waarde, lees ik dat het geen toeval is dat ik net zo’n fles verkies. ‘Dat is ooit onderzocht’, schrijft hij. ‘Zodra je als wijnboer een kat, een varken of een kikker op je etiket zet, stijgt de verkoop enorm. Ons onderbewuste wil kennelijk graag beesten. Die dieren zijn ook vaak een stuk leuker dan die stoffige plaatjes van kastelen die op de meer traditionele flessen staan.’

Waarom kiezen we dan de ene boven de andere? Is dat intuïtie of enkel slimme marketing? Voor Eos Tracé ging ik op zoek naar het perfecte label aan de hand van zes criteria.

• De illustratie
• De herkomst (of de druif)
• De kleur
• De naam
• De medaille
• De prijs

‘Het label moet je bovenal geil maken’, reageerde een bekende Nederlandse wijnboer op alle wetenschappelijke info die ik verzameld had. Dat was even slikken.

En toch. Ik blijf erin geloven. Soms is wijn kiezen toch gewoon stomme intuïtie. Soms maak je associaties die zelfs de beste marketeers en trendvoorspellers langs geen kanten zouden kunnen bedenken.

Zoals Los Haroldos, een fles Malbec die we al het vaakst kochten in Argentinië. Die naam doet mij denken aan mijn goede vriend Harald. De eerste variant die ik koos van die gelijknamige wijngaard, een goedkope fles met een hip etiket met fietsen op, smaakte helemaal nergens naar – daar kon ik Harald enorm mee plagen. Net omwille van de naam besliste ik toch een tweede fles, met een doodsaai etiket, uit te proberen. En kijk nu. Het saaiste label kan een van de lekkerste wijnen van je hele verblijf in Zuid-Amerika zijn. Of zoals van de Keuken schrijft in zijn Supermarktsurvivalgids: ‘Kastelen noch dieren zijn criteria voor goede wijn. Kies gewoon wat je lekker vindt.’

Lees het volledige artikel via Eos Tracé: https://eostrace.be/artikelen/laat-je-niet-flessen-in-het-wijnschap