Een goede reputatie heeft de kledingindustrie allerminst. Overal worden de rechten van de werknemers geschonden, weet de Hondurese vakbondsleidster Evangelina Argueta uit eigen ervaring. Ook in Centraal-Amerika verdienen arbeiders een hongerloon, en geweld tegen vrouwen is er aan de orde van de dag.
ACTUEEL – “Een instorting zoals het Rana Plaza-complex in Bangladesh twee jaar geleden, is niet mogelijk in mijn land”, vertelt Evangelina Argueta tijdens een skypegesprek. “De fabrieksgebouwen in de vrijhandelszones, waar de bedrijven zich vestigen, zijn in goede staat. Ook wordt veel aandacht besteed aan veiligheid en bewaking. Je zou kunnen stellen dat onze textielsector meer geavanceerd is. Wat niet wil zeggen dat het hier pais en vree is. Werk is er wel, tot op zekere hoogte, maar het komt de sociale zekerheid niet ten goede.”
In een ver verleden was Evangelina Argueta zelf textielarbeidster. Vanaf haar vijftiende werkte ze in een van de vele vrijhandelszones, ook wel maquilas genoemd, van San Pedro de Sula, in het oosten van Honduras. ’s Avonds ging ze naar school: het was haar droom om advocaat te worden. Dat is anders gelopen, al is ze altijd opgekomen voor haar eigen rechten en die van haar collega’s. Intussen is ze coördinatrice van de Algemene Confederatie van Arbeiders (CGT) in Honduras.
Meer lezen over hoe vakbondscoördinatrice Evangelina Argueta zich blijft inzetten voor haar (ex-)collega’s?
© OneWorld