Nu, meer dan ooit, is een moderevolutie nodig. Terwijl miljoenen kledingarbeiders moeten vrezen voor hun leven, roept Fashion Revolution via alle mogelijke online kanalen op om eens en voor altijd te weten wie onze kleren gemaakt heeft en wat er juist in zit.
Fashion Revolution herdenkt deze week dat intussen 7 jaar geleden ruim 1100 kledingarbeiders en reddingswerkers omkwamen toen in Bangladesh een fabriekscomplex ingestort is.
Waar vroeger die jammerlijke verjaardag van de instorting van Rana Plaza, 24 april, tot Fashion Revolution Day gekroond werd, is er nu een heuse Fashion Revolution Week aan de gang.
Elk jaar dat de actie doorgaat, is er meer aandacht voor duurzaamheid in de textielketen. Helaas is er deze week weinig reden tot vieren. De textielindustrie ligt wereldwijd aan banden. Merken proberen omzetverliezen te beperken door gemaakte bestellingen, orders die al lang verwerkt waren, op te schorten.
Dit overleven zij niet
Dat is dramatisch voor de kledingarbeiders. Fabrikanten kunnen hen niet uitbetalen omdat zij zelf niet vergoed zijn voor het werk dat de arbeiders geleverd hebben. Volgens het Workers Right Consortium zijn zo’n 50 miljoen kledingarbeiders in levensgevaar.
‘Dit overleven zij niet’, zegt ook Roosmarie Ruigrok, die in Nederland Fashion Revolution coördineert. ‘Arbeidsters zullen bedelen langs de weg. Of zich aanbieden.’
Ruigrok legt uit dat Fashion Revolution zich daarom wil inzetten op bewustwording, om de ware impact van de crisis bloot te leggen. Op hun website geeft de organisatie praktische tips om als consument merken onder druk te zetten.
- Allereerst kan je een brief sturen met kritische vragen naar je favoriete merk, stelt de campagne voor. Fashion Revolution geeft zelfs een sjabloon mee voor zo’n brief, waar je de naam van een merk naar keuze maar in te vullen hebt.
- Als tweede oplossing zet de organisatie aan om geld te doneren aan groepen die nog meer druk kunnen uitoefenen, zoals AWAJ Foundation, The Garment Worker Centre, GoodWeave International, World Fair Trade Organisation, CARE en, uiteraard, Fashion Revolution zelf. ‘Zo kunnen we blijven campagne voeren en moeilijke vragen stellen’, klinkt het.
Online campagne, zoals vanouds
Corona of niet, Fashion Revolution gaat door. De campagne is het gewend om online actie te voeren. Ze heeft zelfs een gids over ‘digitaal activisme’.
Fashion Revolution is op haar sterkst op sociale media, waar actievoerders hun medeconsumenten oproepen om merken te vragen wie hun kleren gemaakt heeft.
Who made my clothes?
Dat is en blijft de slagzin van Fashion Revolution. Dit jaar komt er een tweede slagzin bij:
What’s in my clothes?
Op die manier kaart Fashion Revolution aan dat transparantie over de hele lijn nodig is. Wat zit er allemaal in onze kleren? Plastic dat moeilijk af te breken is en zich in micro- en nanopartikels naar de zee begeeft, als visvoer dat na een lange tocht binnen de voedselketen ook op ons bord belandt. Bomen die omgekapt worden om er (chemisch enorm vervuilend) viscose van te maken. Pesticiden en insecticiden die de katoenplantages vrij van ongewenste bezoekers houden, maar een enorme weerslag heeft op de voetafdruk van katoen en de (mentale én fysieke) gezondheid van boeren.
Let’s ask “what’s in my clothes?” because transparency is the first step towards a clean fashion system.
Keuzestress verzekerd: hier vind je online events
Neem deel aan een van de vele online events van Fashion Revolution! Je vindt ze allemaal terug via: https://www.fashionrevolution.org/events-3/#events
Decathlon, who made my clothes?
Mijn eigen #fashionrevolutionweek post op Instagram was gericht aan Decathlon, mijn (op een na*) enige aankoop dit jaar en mijn eerste* aankoop sinds januari 2019.
It’s #fashionrevolutionweek! This year, we’re not only asking #whomademyclothes, but also: #whatsinmyclothes? So I’m looking at you, Decathlon, as my only purchase in almost a year was in your store*.
I am currently on a trip around South America (very bad timing but oh well) and I needed some gear to survive the Patagonian summer (and now, due to COVID-19, also the Patagonian winter). And I found it.
I love my new jacket. The colour is great, the fit is great, the pockets are so so so great. But has the way it’s been produced also been great for the Vietnamese workers? Tell me, Decathlon, #whomademyclothes? And about #whatsinmyclothes … This jacket is made from plastics. It’s made from polyester, polyurethane and polyamide. So what is the effect of all this planet on our ecosystem? And how do you, as a brand, own up to that?
As I consumer, I will take my own responsibility, and love and wear this jacket for as long as I can. I even wear the inside of my jacket, a fleece jumper (100% polyester so also 100% plastic), on a daily basis now it’s getting colder. Even though it currently has some tooth paste on it and all laundromats are closed due to the pandemic. Even if the stain will persevere, I will love and wear it either way.
Because that is what ethical consumerism is all about. Usually I don’t buy at stores such as yours. This time I did. And I hope to make it last. Will you?
Will you make things last for your workers? Will you make things last for our environment?
* Full disclosure: ik heb nadien in Chili bij een supersympathieke verkoopster in haar mini-artesanaal winkeltje nog een superwarme, fluffy, prachtige poncho gekocht die ik gebruik als dekentje op reis. Dus in principe is het mijn enige aankoop in een keten. En dat was al veel langer dan een jaar geleden.
En geloof het of niet. Decathlon heeft geantwoord. Dat is voer voor een volgende blog.
Deze blog maakt deel uit van een dossier over duurzaam shoppen in tijden van Corona en de impact van COVID-19 op de volledige textielketen. Lees ook mijn stukken voor MO*, Knack Weekend en One World.