Kledingfabrieken in Azië sluiten massaal hun deuren. Door de coronacrisis annuleren grote kledingmerken hun bestellingen, en fabrieken kunnen daar weinig tegen beginnen. De arbeiders dreigen in verdere armoede te vallen. ‘Dit is een levensbedreigende situatie.’

‘Alsof je een pizza bestelt, maar zodra de koerier aan de deur staat, beslist dat je er toch geen zin in hebt.’

Zo kijkt campagnecoördinator Christie Miedema van de Schone Kleren Campagne naar merken die hun geplaatste bestellingen annuleren, terwijl kledingarbeiders aan de andere kant van de wereld die al in elkaar hebben gestikt. Arbeiders in onder meer Bangladesh, Myanmar, Cambodja, India, Pakistan en Indonesië zitten nu thuis, zonder vervangend inkomen; zonder te weten of ze nog werk hebben als deze crisis voorbij is.

In Bangladesh zijn orders ter waarde van 3 miljard euro ingetrokken, goed voor bijna een miljard kledingstukken die niet in onze winkelrekken terecht zullen komen. Dat is dramatisch voor arbeiders. Fabrikanten kunnen hen niet uitbetalen omdat zij zelf niet vergoed zijn voor het werk dat de arbeiders geleverd hebben.

Veel arbeiders zitten nu thuis, zonder loon, zonder vervanginkomen, zonder te weten of ze nog een baan hebben eens deze crisis voorbij is. Hoe moet het verder met hen? En hoe kan het dat merken hun spreekwoordelijke pizza’s niet hoeven te betalen?

Ik voelde Primark, C&A en H&M aan de tand en legde hun verweer voor aan mensenrechtenactivisten van o.a. Schone Kleren Campagne en Human Rights Watch.

Lees hier mijn artikel via One World: https://www.oneworld.nl/lezen/lifestyle/fair-fashion/als-de-coronacrisis-een-ethische-test-is-dan-faalt-de-kledingsector/

Deze blog maakt deel uit van een dossier over de impact van COVID-19 op de volledige textielketen. Lees ook mijn stukken voor MO* en Knack Weekend.