Op 24 april 2013 stortte in de buurt van de Bengalese hoofdstad Dhaka het fabriekscomplex Rana Plaza in. Daarbij lieten 1138 textielarbeidsters en -arbeiders het leven en raakten er 2500 gewond.
Achteraf bleek dat de problemen met de stabiliteit van het gebouw bekend waren. Rana Plaza en eerdere rampen, zoals de brand in Tazreen in 2012 waarbij 120 arbeiders het leven lieten, bewezen dat de fabriekseigenaren absoluut geen aandacht hadden voor veiligheid op het werk. De verontwaardiging was groot en het hoge aantal slachtoffers bood de gelegenheid om structurele veranderingen af te dwingen.
Het Belgische middenveld zet dit jaar sterk in op sociale bescherming. De instorting van Rana Plaza maakte pijnlijk duidelijk dat arbeiders een betere bescherming moeten krijgen. De veiligheid van de fabrieken waarin zij werken, zou meer en grondiger geïnspecteerd moeten worden. Volgens FOS, een van de voortrekkers van de campagne, ondermijnt niet enkel de gebrekkige infrastructuur de bescherming van de textielarbeiders, maar werkt het volledige systeem een tekort aan sociale bescherming in de hand. Wereldsolidariteit en de Schone Klerencampagne benadrukken van hun kant dat bedrijven steeds meer hun verantwoordelijkheid moeten nemen, maar weten maar al te goed dat initiatieven die berusten op vrijwilligheid nooit genoeg structurele verandering teweeg zullen brengen.
In mijn MO* PAPER bekijken we de werking van de mechanismen die na de ramp in het leven geroepen zijn. Zijn ze verregaand genoeg om effectief een internationale weerslag te kunnen hebben? En welke tekortkomingen blijven de kop opsteken, zowel in de structuren zelf als in de mentaliteit van de kledingmerken, de consumenten en de sector in zijn geheel?
http://www.mo.be/mopaper/textielarbeidsters-hebben-sociale-bescherming-nodig
Download de paper (als pdf) hier:
http://www.mo.be/sites/default/files/article/attachment/MOpaper97_socialebescherming.pdf
© MO* Magazine